Paczula (Pogostemon Cablin)

Paczula jest rośliną o wspaniałym aromacie i doskonałych właściwościach leczniczych. Spokrewniona z miętą i macierzanką znajduje szerokie zastosowanie w kosmetykach, docenia się ją także jako skuteczny komponent maści i leków zwalczających uciążliwe schorzenia, szczególnie dermatologiczne.

Paczula – skąd pochodzi, jak wygląda i co się z niej otrzymuje?

Paczula to roślina z rodziny jasnotowatych, osiągająca do metra wysokości, o charakterystycznych ciemnozielonych liściach oraz białych, ewentualnie białoróżowych kwiatach. W stanie naturalnym rośnie na Filipinach, Archipelagu Malajskim i w Indochinach. Z uwagi na jej szerokie zastosowanie uprawiana jest na skalę przemysłową w Afryce Zachodniej i na Karaibach. W Europie spotkać ją można wyłącznie w szklarniach. Paczula jest źródłem niezwykle wartościowego olejku, który pozyskuje się z jej liści, bogatych w substancje eteryczne. Liście poddawane są suszeniu, po czym za pomocą destylacji parowej otrzymuje się z nich olejek. Drugą metodą otrzymywania olejku paczuli jest jego ekstrakcja przy udziale dwutlenku węgla.

Zobacz jak zwalczyć łupież pstry

Najwyższej jakości olejek pozyskuje się z trzeciej i czwartej pary wierzchnich liści dojrzałej rośliny. Olejek ma barwę od jasnożółtej po ciemnobrązową, może być też ciemnozielony – gdy mamy do czynienia z olejkiem o bardzo intensywnym zapachu

EMULSJA DO CIAŁA PITYVER
W SKŁADZIE Z OLEJKIEM Z PACZULIKUP TERAZ

Paczula – substancje pomocne w walce z łupieżem pstrym

Paczula, a konkretnie olejek paczuli zawiera niezwykle wartościową kombinację substancji eterycznych, które odpowiadają nie tylko za zapach olejku, ale też jego właściwości lecznicze – bardzo pomocne w walce z trudnymi problemami dermatologicznymi.. Paczula na łupież pstry jest wręcz doskonałym antidotum, zawiera bowiem alkohol paczulowy, który stanowi aż 30% składu olejku. Alkohol ten wykazuje silne działanie przeciwgrzybicze, co jest szczególnie ważne przy walce z łupieżem pstrym, ponieważ grzyby stanowią przyczynę tego uciążliwego problemu. Alkohol paczulowy ma też właściwości przeciwbakteryjne, antyutleniające i antydepresyjne. W skład olejku wchodzą poza tym inne naturalne związki, wykazujące dobroczynne działanie prozdrowotne.

Są to między innymi:

• paczulen i seychelen – substancje wykazujące działanie przeciwzapalne i odkażające,
• a-bulnesen – związek działający przeciwwirusowo i antyzakrzepowo,
• a-guajen – działa przeciwzapalnie,
• kariofilen – mający działanie antydepresyjne.

Zobacz jaki wybrać krem na łupież pstry

Paczula jako składnik kosmetyków naturalnych

Paczula z uwagi na szerokie spektrum działania stanowi doskonały komponent naturalnych kosmetyków. Jest skuteczna w produktach przeznaczonych dla skóry młodej, ponieważ dobrze radzi sobie z jej problemami: przeciwdziała powstawaniu trądziku i wyprysków, łagodzi też stany zapalne. Ale paczula to także niezastąpiony składnik kosmetyków dla cery dojrzałej, poprawia jej elastyczność, wygładza zmarszczki, wyrównuje drobne bruzdy i likwiduje przebarwienia. Dlatego paczulę często znajdujemy w produktach kosmetycznych odpowiadających na potrzeby cery w bardzo różnym wieku, doskonale sprawdza się w przypadku skóry problematycznej, skłonnej do alergii. Jest też niezastąpiona w kremach regenerujących na noc, skutecznie nawilża i odnawia naskórek podczas snu.

Ponadto znajdziemy ją w balsamach, emulsjach do ciała i kosmetykach do włosów (dobrze zwalcza łupież). Właściwości regenerujące paczuli wykorzystywane są również w naturalnych kremach do rąk (paczula zapobiega wiotczeniu skóry)

Nie sposób opisać wszystkich zastosowań paczuli, warto jednak wspomnieć, że znajdziemy ją w perfumach, szczególnie tych orientalnych (dobrze utrwala zapach). Olejek paczuli wykorzystuje się również do aromaterapii oraz przy wykonywaniu masaży. Niewątpliwą jej zaletą jest też to, że zapachu paczuli wyjątkowo nie lubią owady, co doceniają zwolennicy letnich spotkań towarzyskich na świeżym powietrzu.

Bibliografia

1. Ashbee H. R., Update on the genus Malassezia, 2007
2. Gupta A.K., Bluhm R., Summerbell R., Pityriasis versicolor, 2002

Komentarze